Project aasha helpt bij de heropbouw van Dadhikot!
Ook nu (2019, 4 jaar na de aardbeving) zijn er nog steeds gezinnen die in een “tijdelijke” shelter of cottage wonen.
Velen kregen en krijgen steun van het project, maar voor sommigen is dat niet voldoende. Zelfs met alle goeie wil van de wereld, kan project aasha niet voor iedereen die het nodig heeft een huis schenken. Dus geven we kleinere donaties en renteloze leningen.
Logischerwijs wil ook elk gezin dat voordien in een oud (minder stabiel) huis woonde, na de ervaring van zulke aardbeving, nu een steviger huis. En dat kost handenvol geld.
De meeste families die het kunnen, verkopen een stuk grond. Van die opbrengst, tesamen met onze steun en de kleine toelage die de overheid gaf, wordt dan een nieuw en stevig huis gebouwd.
Dadhikot, 4 mei 2015
Beste vrienden, familie, kennissen,
Allereerst wil ik jullie bedanken voor de enorme toestroom aan steunbetuigingen en solidariteit.
Met deze algemene e-mail wil ik jullie informeren over de huidige situatie.
Met ons en onze familie gaat het goed. Wij hebben geen schade aan ons huis of aan de guesthouse (Atithi House) en niemand is zwaar gewond geraakt bij de aardbeving, nu 10 dagen geleden.
In ons dorp (Dadhikot – zie foto’s) is het erger. Er vielen 6 doden, waaronder 2 kinderen. Heel veel mensen zijn dakloos en slapen nu onder een shelter/zeil of worden opgevangen bij familie of vrienden. Ook bij ons thuis sliepen we tot gisteren met 4 gezinnen (allemaal familie) samen en in het begin nog enkele andere daklozen, zoals een vrouw met een baby van 2 maanden en een klein gezin dat in het dorp een kamer huurde.
Omdat de naschokken nu eindelijk verminderen (al was er vanochtend om 5u weer één…), durven de mensen weer hun huizen opzoeken. Wie kan, haalt er uit wat nog bruikbaar is, of richt zelfs een plaats in om te slapen. De anderen verstevigen hun tenten of gaan op zoek naar een andere slaapplaats. Wijzelf durven nu ook weer boven slapen, en in de guesthouse woont familie.
Wirt en Lily hebben het hele gebeuren vrij goed opgenomen. Tijdens de eerste schokken en naschokken waren ze vooral bang en Wirt stelde veel vragen. Het leek wel of ze het na een tijd gewoon werden… want de naschokken bleven/ blijven komen en nu merken ze het nauwelijks nog op en reageren er niet meer op.
Sinds vandaag gaan ze 4 uur per dag naar hun “speelschooltje” hier in Dadhikot. Er werden 2 tenten opgezet en wat materiaal achtergelaten door de organisatie “Save The Children” , en in enkele uren tijd hebben ze een paar vrijwillige jonge mensen uit het dorp opgeleid om de kinderen de komende dagen te entertainen. Morgen breng ik ook een deel van ons speelgoed naar daar.
Op die manier hebben de ouders meer tijd voor de afbraak en heropbouw van hun huizen en zorg voor de familie. Ook het oogstseizoen is aangebroken.
De kinderen/ gezinnen die reeds steun kregen van Project Aasha zijn ongedeerd, al is er wel schade aan huizen en kamers. Zij die niet meer in hun woning kunnen, worden momenteel opgevangen door familie, vrienden of kennissen.
In Dagam, het dorp waar we de bijenkorven installeerden eind vorig jaar, is weinig tot geen schade. Alle mensen zijn ongedeerd. Sommige huizen hebben wel barsten, maar er zijn geen instortingen of onherstelbare schade.
De gidsen en dragers van Ganesh Trekking hebben we ondertussen kunnen contacteren, en we zijn opgelucht dat er niemand van hen is omgekomen. Eén van de dragers, Suresh, verloor zijn broer. Al de trekkinggidsen zijn hun huis kwijt (onbewoonbaar, onherstelbare schade), en wonen nu in tenten of bij familie.
Stilaan gaan de winkels weer open, maar scholen blijven nog de ganse maand gesloten. Water was in Dadhikot gelukkig geen probleem. Na 4 à 5 dagen hadden we hier weer elektriciteit. Enkele dagen geleden kwam er voedselbedeling (rijst, linzen, noedels).
Vrijwillige ingenieurs gaan langs de dorpen om de beschadigede huizen te beoordelen en de mensen advies te geven.
Voorlopig halen de mensen alles wat nog bruikbaar is zoveel mogelijk uit hun huizen en vanonder het puin. En er wordt gehoopt op de komst van een buldozer om de weg wat vrij te maken. Indien niet, moet alles met de hand gebeuren. Op de foto’s kan je zien dat dat enorm veel werk zal zijn, sommige huizen zijn gewoonweg onbereikbaar.
Voor wie mee wil helpen aan de wederopbouw van Dadhikot, geef ik hieronder de informatie. Wij zoeken nu uit welke families de steun het meest nodig hebben, al zijn er wel zo’n 30 huizen in Dadhikot die opnieuw zullen moeten gebouwd worden. Anderen kunnen het met herstellingen terug bewoonbaar maken.
Van harte bedankt voor jullie medeleven,
Vele groeten,
Dinesh, Annemie, familie, dorpsgenoten.
12 mei 2015
Beste allemaal, Nogmaals willen wij u bedanken voor uw moedgevende woorden, financiële steun en vele schouderklopjes.
De tweede grote aardbeving op 12 mei, deed Nepal weer even de krantenkoppen halen. Voor niemand hier was de eerste schok reeds verteerd. Mensen begonnen stilaan vertrouwen te krijgen dat de steeds terugkerende naschokken nu eindelijk leken uit te doven. Men ging weer naar kantoor en werkte op het land. Velen durfden terug binnen slapen, als het huis niet al te erg beschadigd was. Stilaan begon men aan de opruim van het puin, en voor de meesten was een tijdelijk onderkomen gebouwd uit gerecycleerde materialen en gedoneerde zeilen. De doden werden herdacht…
Het was ook deze keer een stevige beving die lang duurde. Er was meer paniek, grotere angst. Ik moet zeggen dat het ook voor mij nu meer angstig was dan de eerste keer. Zowel omdat de kinderen deze keer niet bij mij waren, alsook omdat ik nu de omvang van dergelijke beving onmiddellijk besefte. Iedereen rende de straat op, er werden tientallen goden aangeroepen en er werd gehuild. Zelf was ik te voet onderweg, net even gestopt in een winkel. Vanaf mijn hart en benen het aankonden, repte ik me naar huis. Overal stonden mensen op straat en op de velden, angstig aan elkaar geklampt. Alle telefoonnetwerken overbezet…
Toen bleek dat de kinderen en Dinesh veilig waren, gingen we een kijkje nemen in het dorp. Sommige huizen hebben bijkomende beschadigingen opgelopen, andere zijn verder ingestort. Het leger was net ter plaatse om een gevaarlijk hellende muur te slopen. Deze klus was nu door moeder natuur geklaard. Gelukkig waren er geen mensen op risicoplaatsen en zijn er in Dadhikot geen doden of gewonden gevallen. Dat is niet overal zo.
Dinesh en ik juichen met open armen de vele initiatieven toe die in België worden genomen om de Nepalese bevolking te steunen. Voor Dadhikot hebben we al meer dan €10 000 verzameld ! Onze overzichtslijst wordt ondertussen verder aangevuld een aangepast na de tweede grote aardbeving. Zo willen we weten welke huizen welke beschadigingen hebben, en een idee krijgen van de families hun eigendommen, inkomen en aantal familieleden. Het feit dat Dinesh opgroeide in dit dorp en iedereen min of meer kent, is daarbij een groot voordeel.
We gebruiken het geld nu enkel voor de meest noodzakelijke aankopen, en zullen het grootste deel later verdelen onder de armsten van het dorp.
Het plan om op 13 mei naar Banakhu te trekken voor de levering van 1 ton rijst, werd even uitgesteld. Na de schok van 12 mei zit de schrik er goed in (en zijn er weer naschokken)… we proberen dit toch zo snel mogelijk te doen, één dezer dagen.
Banakhu is een afgelegen dorp in het Kavre-district. Het is het thuisdorp van één van de dragers die werkt voor Ganesh Trekking. Zij kregen reeds noodhulp gedropt uit een helicopter, want de enige berijdbare weg ligt 4u stappen van het dorp. Zeilen, dekens en andere zaken hebben zij voldoende, maar rijst is een probleem, en dat is nu net het hoofdbestanddeel van de meeste Nepalezen hun dagelijks eten. De rijst zullen we brengen zo ver de 4X4 kan rijden, en de inwoners van Banakhu komen ons tegemoet om de zakken rijst te dragen. Verslag volgt later.
Over het algemeen kunnen we stellen dat de schade van de tweede aardbeving kleiner is, er zijn ook minder slachtoffers. De psychische schade daarentegen is bij velen groter. We zijn bang, en zijn ‘het altijd alert blijven’ ook beu. Het zal een tijdje duren om weer vertrouwen te krijgen in de bodem onder onze voeten.
Aan iedereen een mega dankuwel! Blijf de boodschap verspreiden, om huizen te bouwen is er véél geld nodig!
Groetjes,
Lily, Wirt, Dinesh , Annemie, familie en vrienden, inwoners van Dadhikot en Banakhu.
